Tancerz to zawód wyjątkowy, oferujący niewyczerpane możliwości kreacji, rozwoju i samorealizacji, a także artystycznej satysfakcji. Jednak immanentną cechą zawodu tancerza jest obniżenie się potencjału wykonawczego w konsekwencji nieuniknionego regresu związanego z mijającym czasem. Granica wieku, w którym ten regres występuje, ma charakter indywidualny, jednak oczywista dla każdego jest nieuchronność tego procesu.

Dlatego dla wszystkich, którzy taniec kochają, którzy z tańca żyją lub tańcem zarządzają oczywista jest konieczność stworzenia właściwej drogi wyjścia z zawodu. Takiej drogi, która pozwoli nabyte w trakcie kariery unikalne umiejętności i kompetencje wykorzystać dla dobra społecznego z taka samą pasją, jak ta, która towarzyszy tancerzom na scenie.

Nie jest to tylko problem Polski czy postsocjalistycznej Europy Wschodniej ? dotyczy wszystkich tancerzy na całym świecie. W wielu krajach od lat podejmowane są próby radzenia sobie z nim. Często, jak w przypadku Holandii czy Wielkiej Brytanii, z bardzo dobrym skutkiem. Od 2009 roku uczestniczę w spotkaniach IOTPD (International Organization for the Transition of Professional Dancers) ? organizacji powołanej do koordynowania przepływu wiedzy i doświadczeń pomiędzy wyspecjalizowanymi instytucjami zajmującymi się problematyką transformacji zawodowej tancerzy w Europie i na świecie.

Gorąco wierzę, że powołanie takiej instytucji dedykowanej dla polskiego środowiska tancerzy jest szansą na rozwiązanie problemu reorientacji zawodowej tancerzy w naszym kraju. Istnieją gotowe zasoby wiedzy, na których możemy się oprzeć.

Instytucje przekształceniowe finansowane głównie z funduszy publicznych, ale częściowo także ze składek samych tancerzy, ich pracodawców i organizacji branżowych pomagają we wszystkich aspektach takiego przekształcenia, świadcząc pomoc edukacyjną, psychologiczną, a także finansową osobom, które decydują się na zmianę zawodu. W Europie i na świecie z systemów przekwalifikowania zawodowego skorzystały już setki tancerzy.

Działania tych instytucji obejmują, w zależności od indywidualnych potrzeb tancerzy, pomoc finansową w postaci stypendiów edukacyjnych, dofinansowanie kosztów utrzymania w trakcie uczenia się nowego zawodu, a także pakiety pozwalające rozpocząć własną działalność gospodarczą.

Zapewniają profesjonalne doradztwo w zakresie wyboru nowego zawodu, a także ścieżki jego wyuczenia, jak również pomoc w psychologicznych aspektach takiej zmiany. Indywidualne podejście podnosi skuteczność systemu i pozwala właściwie dysponować pozyskiwanymi środkami. Instytucje takie dodatkowo odgrywają ważną rolę w uświadamianiu konieczności samej transformacji ? zarówno wśród tancerzy, jak i dyrektorów zespołów i administracji publicznej. Pracując w ciągłym kontakcie z rzeczywistymi problemami tancerzy mogą szybko reagować na zmiany zachodzące w środowisku zawodowym tancerzy, jak i na rynku pracy.

Grzegorz Chełmecki